Een aantal internationale centrale banken is begonnen met een reeks renteverhogingen en programma’s voor het verlagen van de balans, waardoor de Bank of Japan onder druk wordt gezet om af te zien van haar ultraruime monetaire beleid. Terwijl veel centrale banken, zoals de Federal Reserve (Fed) en de Bank of England (BoE), een uitdagende koers proberen te varen om de ongebreidelde inflatie de kop in te drukken en tegelijkertijd hun economieën voldoende liquiditeit te geven om te groeien, staat de BoJ voor een andere reeks van problemen, waaronder een zwakke groei en een aanhoudend lage inflatie. De Japanse yen blijft dalen naarmate de renteverschillen tussen Japan en andere grote economieën groter worden. Bovendien lijkt het erop dat de Bank of Japan deze ontwikkeling actief ondersteunt in plaats van alleen toe te kijken.
Voordelen van zwakkere valuta
In vergelijking met concurrenten is de valuta van een land zwak, wat het concurrentievermogen van zijn export vergroot. Deze hogere verkopen ondersteunen op hun beurt het creëren van banen, economische expansie en de betalingsbalans voor de respectieve landen. Bovendien verhoogt een zwakkere valuta de invoerkosten, wat de inflatie verhoogt. Zonder harde binnenlandse budgettaire maatregelen te hoeven nemen, kan een land helpen zijn economie naar de landingszone te leiden die het wil door de waarde van zijn valuta te veranderen.
Valutamanipulatie wordt afgekeurd, vooral door iemands belangrijkste handelspartners, zelfs als het verschuiven van iemands valuta om te passen bij binnenlands beleid in theorie economisch gunstig lijkt. Het Amerikaanse ministerie van Financiën heeft een reeks vereisten voor wat het beschouwt als valutamanipulatie, en als aan deze vereisten is voldaan, zullen de VS samenwerken met het deelnemende land om het oneerlijke concurrentievoordeel dat deze manipulatie heeft opgeleverd, weg te nemen. De VS kunnen handelssancties opleggen aan hun tegenpartij als al het andere faalt.
Een geschiedenis van interventie door de Bank of Japan
In de afgelopen 25 jaar heeft de centrale bank verschillende keren ingegrepen om ofwel de aantrekkelijkheid van de munt te behouden om exporteurs te helpen, ofwel om te proberen de munt te verzwakken om groei en inflatie te bevorderen. Begin 2000 lanceerde de Bank of Japan kwantitatieve verruiming in een poging de inflatie te verhogen door te beloven aanzienlijke hoeveelheden staatsobligaties te kopen tegen vooraf bepaalde rentetarieven. Meerdere keren werd het programma verbeterd om de hoeveelheid obligaties die de centrale bank zou kopen te verhogen, door activa gedekte effecten aan de mix toe te voegen en later aandelen op te nemen in de mand met activa die de BoJ zou kopen. Via een aantal ETF’s is de Bank of Japan nu de grootste houder van Japanse aandelen en controleert ze ongeveer de helft van de obligatiemarkt van het land.
Wanneer de Bank of Japan haar monetaire beleid wijzigt, geeft de USDJPY-prijsgrafiek een reeks significante langetermijnomkeringen in het valutapaar aan.
Op en neer praten over de Japanse yen
Net als andere centrale banken gebruikt de Bank of Japan marktcommunicatie als een cruciaal en effectief instrument om de waarde van de yen te beheersen. De Bank of Japan wordt meer uitgesproken over het niveau waarmee ze tevreden zou zijn naarmate de valuta dat niveau nadert. De BoJ zal proberen “om te praten” als de valuta te duur wordt, terwijl ze “de valuta zullen ompraten” als de valuta te goedkoop wordt. Een bank heeft marktgeloofwaardigheid nodig of een staat van dienst in het handelen naar haar overtuigingen om effectief te zijn in het beïnvloeden van de waarde van een valuta.