उत्पन्न असमानता आणि वयोगटाचा प्रभाव समज
मजेची गोष्ट म्हणजे, सर्वेक्षणाच्या आकडेवारीवरून असे दिसून आले आहे की उत्पन्न आणि वयोगटावर आधारित मंदीची धारणा लक्षणीयरीत्या बदलते. सर्वात कमी उत्पन्न असलेल्या कुटुंबातील व्यक्तींमध्ये, दरवर्षी $50,000 पेक्षा कमी कमावते, 60% लोकांनी अर्थव्यवस्थेत मंदी असल्याची भावना सामायिक केली. याउलट, प्रतिवर्षी $100,000 पेक्षा जास्त कमाई करणाऱ्या उच्च-उत्पन्न कुटुंबातील 61% प्रतिसादकर्त्यांनी या दृष्टिकोनाशी सहमती दर्शवली.
43-58 वयोगटातील जनरल झेर्स यांनी उच्च पातळीवरील चिंतेचे प्रदर्शन केले, या वयोगटातील 65% उत्तरदात्यांचा असा विश्वास आहे की यू.एस. मंदीचा सामना करत आहे. Millennials (वय 27-42) 60% ने जवळून अनुसरण केले, तर बेबी बूमर्स (वय 59-77) आणि Gen Z (वय 18-26) यांनी अनुक्रमे 58% आणि 55% ची किंचित कमी टक्केवारी नोंदवली.
या निष्कर्षांवरून असे सूचित होते की आर्थिक भावना आर्थिक स्थिती, जीवनाचा टप्पा आणि पिढीतील अनुभव यासारख्या घटकांवर प्रभाव टाकते, लोकसंख्येतील दृष्टीकोनांची विविधता ठळक करते.
आर्थिक परिस्थितीवर परिणाम
अमेरिकन लोकांची मंदीबद्दलची धारणा त्यांच्या वैयक्तिक आर्थिक परिस्थितीशी सुसंगत असल्याचेही या सर्वेक्षणातून समोर आले आहे. मागील बँकरेट सर्वेक्षणात असे दिसून आले आहे की 50% उत्तरदात्यांचा असा विश्वास आहे की 2020 च्या अध्यक्षीय निवडणुकीपासून त्यांची एकूण आर्थिक स्थिती बिघडली आहे, ज्याने अलीकडील सर्वेक्षणात व्यक्त केलेल्या चिंतेवर विश्वास ठेवला आहे.
नवीन आकडेवारीनुसार, अंदाजे दोन-तृतीयांश अमेरिकन (66%) त्यांच्या आर्थिक आव्हानांचे श्रेय सध्याच्या आर्थिक वातावरणाला देतात, ज्यात वाढलेली महागाई, वाढलेले व्याजदर आणि उत्पन्न किंवा रोजगारातील चढउतार यासारख्या घटकांचा समावेश आहे. हे लक्षात घेण्यासारखे आहे की ज्यांना अर्थव्यवस्था मंदीत असल्याचे समजतात त्यापैकी 85% लोकांनी ही नकारात्मक भावना सामायिक केली आहे.
आर्थिक सवयींमध्ये बदल
आर्थिक वातावरणामुळे आर्थिक सवयींमध्ये होणारे बदलही सर्वेक्षणात अधोरेखित करण्यात आले. पाच पैकी तीन पेक्षा जास्त प्रौढांनी (64%) प्रचलित परिस्थितींना प्रतिसाद म्हणून या वर्षी त्यांच्या आर्थिक वर्तनात बदल केल्याचे नोंदवले आहे, ज्यांना अर्थव्यवस्था मंदीत आहे असे मानणाऱ्या व्यक्तींमध्ये ही संख्या 81% पर्यंत वाढली आहे.
बँक्रेट विश्लेषक सारा फॉस्टर यांनी सर्वेक्षणावर भाष्य केले, “अमेरिकन तज्ञांपेक्षा वेगळ्या मेट्रिक्ससह अर्थव्यवस्थेचे मूल्यमापन करतात असे दिसते. अर्थशास्त्रज्ञ वाढीच्या व्यापक-आधारित घसरणीवर लक्ष केंद्रित करतात, तर कुटुंबे त्यांच्या गरजा, अधूनमधून गरजा पूर्ण करण्याच्या क्षमतेला प्राधान्य देतात, आणि आपत्कालीन परिस्थितीसाठी बचत आणि सेवानिवृत्ती यासारखी प्रमुख आर्थिक उद्दिष्टे पूर्ण करा.”
तिने पुढे जोर दिला की वैयक्तिक अनुभव अमेरिकन लोकांच्या अर्थव्यवस्थेच्या सामर्थ्याबद्दलच्या समजाला आकार देतात, अनेकदा राष्ट्रीय निर्देशकांपासून वेगळे होतात. दुसऱ्या शब्दांत, लोकांच्या वैयक्तिक आर्थिक परिस्थितीमुळे अर्थव्यवस्थेच्या आरोग्याचे व्यापक आर्थिक मोजमापांच्या तुलनेत अधिक सूक्ष्म मूल्यांकन होऊ शकते.