Οι συνθήκες στην κατεστραμμένη πόλη της Ανατολικής Ουκρανίας
LYMAN, Ουκρανία – Καθώς οι νιφάδες χιονιού πέφτουν και οι θερμοκρασίες πέφτουν κατακόρυφα, οι εναπομείναντες κάτοικοι του Lyman, μιας πόλης στην ανατολική Ουκρανία, προετοιμάζονται για έναν δύσκολο χειμώνα. Πάνω από ένας χρόνος έχει περάσει από τότε που οι ουκρανικές δυνάμεις απέλασαν ρωσικά στρατεύματα που κατέλαβαν το Λίμαν για πέντε μήνες, ωστόσο ο αγώνας για να κρατηθεί η θερμοκρασία παραμένει. «Δεν εξαρτάται από τους ανθρώπους, αλλά μάλλον από τον καιρό», σχολίασε ο 63χρονος Hennadiy Batsak καθώς καθόταν δίπλα σε μια απλή ξυλόσομπα στο λιτό διαμέρισμά του.
Η θέα της σόμπας φαίνεται ασυνήθιστη στο διαμέρισμα του Μπάτσακ της ύστερης σοβιετικής εποχής, αλλά για τους περισσότερους κατοίκους της πόλης, χρησιμεύει ως η μοναδική πηγή θερμότητας κατά τη διάρκεια του μακρύ και ανελέητου χειμώνα, με τις θερμοκρασίες να πέφτουν συχνά κάτω από το μηδέν. Ο δήμαρχος Oleksandr Zhuravlyov αναγνωρίζει ότι η ανοικοδόμηση του Lyman είναι αδύνατη ενώ οι μάχες συνεχίζονται σε κοντινή απόσταση. Κατά συνέπεια, οι κάτοικοι μαζεύονται σε παλτά και βασίζονται στις σόμπες τους για να επιβιώσουν.
Τοποθετημένο μόλις 15 χιλιόμετρα (εννέα μίλια) από τη γραμμή του μετώπου, το Lyman βρίσκεται στα βόρεια της καρδιάς του άνθρακα και του χάλυβα της Ουκρανίας, η οποία βρίσκεται σε σύγκρουση για σχεδόν μια δεκαετία από τότε που εξεγέρθηκαν οι δυνάμεις πληρεξουσίου που υποστηρίζονται από τη Μόσχα το 2014. -Εισβολή κλίμακας τον Φεβρουάριο του προηγούμενου έτους, το Lyman είχε πληθυσμό σχεδόν 20.000 ανθρώπων, σύμφωνα με τον δήμαρχο Zhuravlyov. Αν και μια φουσκάλα ουκρανική αντεπίθεση τον Οκτώβριο ανάγκασε τις ρωσικές δυνάμεις να υποχωρήσουν, η πόλη έχει μείνει από τότε σε ερείπια. Μόνο περίπου 5.400 κάτοικοι έχουν απομείνει και περίπου το 90% της υποδομής της πόλης έχει υποστεί σημαντικές ζημιές ή έχει καταστραφεί ολοσχερώς.
Ο προσδιορισμός των υπολοίπων κατοίκων του Lyman
Οι λίγοι κάτοικοι που επέλεξαν να παραμείνουν ή να επιστρέψουν είναι κατά κύριο λόγο άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που δεν τρέφουν καμία επιθυμία να εγκαταλείψουν το μέρος που αποκαλούσαν σπίτι για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους. «Εδώ», είπε ο 78χρονος Volodymyr Tkachenko, δείχνοντας το έδαφος. Με ένα κομμάτι ψωμί, έκανε νόημα σε απόσταση και εξήγησε: “Εκεί, ζουν άλλοι άνθρωποι. Αλλά είμαι εδώ από το 1945, και είμαι ακόμα εδώ σήμερα.” Αφού αναζήτησε καταφύγιο στη σχετικά ασφαλή πόλη Ντνίπρο τον προηγούμενο χειμώνα, ο Tkachenko επέστρεψε στο σπίτι. Τώρα βασίζεται στην ταπεινή μεταλλική σόμπα για ζεστασιά, ταΐζοντάς της σιγά σιγά κορμούς που έχουν συλλεχθεί από εθελοντές ανθρωπιστές και έχουν αφεθεί σε σωρούς κατά μήκος των κύριων δρόμων του Lyman.
Η ηρεμία της πόλης συχνά κλονίζεται από τον βροντερό βρυχηθμό των στρατιωτικών οχημάτων που διασχίζουν τους χιονισμένους δρόμους, υπενθυμίζοντας στους κατοίκους ότι ο κίνδυνος είναι πάντα παρών. Ενώ το Lyman είναι πιο ήρεμο από τις γύρω περιοχές, οι ηχώ των βομβαρδισμών ακούγονται ακόμα από μακριά. Τον Ιούλιο, ένα μπαράζ ρωσικών ρουκετών έπεσε βροχή στο κέντρο της πόλης, στοίχισε τη ζωή σε εννέα ανθρώπους. Ο δήμαρχος Zhuravlyov αναγνωρίζει ότι η απόφαση για το αν θα επιστρέψει ή θα παραμείνει στο Lyman ανήκει σε κάθε πολίτη. Δεδομένου ότι ο δήμος βρίσκεται σε μια ενεργή ζώνη μάχης, οι τοπικές αρχές δεν διαθέτουν επί του παρόντος τα μέσα για να επισκευάσουν τα σπίτια και να εξασφαλίσουν πλήρη ασφάλεια.