Επιβράδυνση της ανάπτυξης και δημογραφικοί παράγοντες
Η έκθεση προβλέπει σταδιακή επιβράδυνση της ανάπτυξης των τάσεων για τα 38 μέλη του ΟΟΣΑ και τις χώρες της G20, με μείωση από τα προ-COVID επίπεδα κατά 3% σε 1,7% έως το 2060. Αυτό οφείλεται κυρίως στη γήρανση του εργατικού δυναμικού και στην επιβράδυνση του αύξηση της αποδοτικότητας της εργασίας στις χώρες των αναδυόμενων αγορών. Ενώ ο ρυθμός ανάπτυξης τάσης για τα μέλη του ΟΟΣΑ προβλέπεται να μειωθεί από 1,8% σε 1,3% το 2060, οι αναδυόμενες οικονομίες της G20 αναμένεται να παρουσιάσουν μια πιο σημαντική επιβράδυνση, από 4,5% σε 2% έως το 2060.
Στα τέλη της δεκαετίας του 2030, η Ινδία αναμένεται να ξεπεράσει την Κίνα ως σημαντικός συνεισφέρων στην παγκόσμια ανάπτυξη. Ωστόσο, παρά τη μετατόπιση αυτή, η οικονομία της Κίνας προβλέπεται να είναι η μεγαλύτερη σε όλη την περίοδο πρόβλεψης.
Φορολογικές επιπτώσεις και στρατηγικές
Καθώς η ανάπτυξη επιβραδύνεται, θα υπάρχει αυξανόμενη πίεση στα δημόσια οικονομικά. Για να διατηρήσουν τα τρέχοντα επίπεδα χρέους, οι χώρες του ΟΟΣΑ θα πρέπει να αυξήσουν τους φόρους κατά μέσο όρο πάνω από έξι ποσοστιαίες μονάδες έως το 2060. Οι κυβερνήσεις που δεν επιθυμούν ή δεν μπορούν να αυξήσουν τους φόρους θα πρέπει να διερευνήσουν εναλλακτικά μέτρα, όπως μεταρρυθμίσεις στο σύστημα υγείας και συνταξιοδότησης για να ανακουφίσουν το χρηματοπιστωτικό στέλεχος.
Επίπτωση της ενεργειακής μετάβασης και πιθανά έσοδα
Σε ένα σενάριο όπου οι χώρες επισπεύδουν τη μετάβαση σε καθαρότερη ενέργεια για να περιορίσουν την αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας στους 1,5 βαθμούς Κελσίου, η έκθεση εκτιμά μείωση 0,2 ποσοστιαίων μονάδων στην παγκόσμια ανάπτυξη μεταξύ 2025 και 2030. Μέχρι το 2045-50, αυτή η αντίσταση θα μπορούσε αύξηση σε σχεδόν 0,6 ποσοστιαίες μονάδες. Συγκεκριμένα, ο αντίκτυπος στις χώρες του ΟΟΣΑ θα ήταν λιγότερο σοβαρός σε σύγκριση με τις μεγάλες αναδυόμενες οικονομίες της αγοράς που εξαρτώνται από τα ορυκτά καύσιμα.
Ωστόσο, η έκθεση υπογραμμίζει τα πιθανά οφέλη από την εφαρμογή εμπορεύσιμων αδειών εκπομπών, φόρων άνθρακα και ειδικών φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα για την αύξηση των τιμών του άνθρακα. Αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει πρόσθετα κρατικά έσοδα ύψους περίπου 3,75% της οικονομικής παραγωγής στις χώρες του ΟΟΣΑ κατά την περίοδο 2026-2030.